Artikel overgenomen uit De Colve II – 1997: Duin en Dennen

familie kolff

Een monumentale villa: ‘Duin en Dennen’

Een bericht in het plaatstelijke blad Groot Wassenaar van 6 juni 1996 trok de aandacht van de redactie, die hierop attent was gemaakt. Marius Kolff (CBCD XVIIw4) geeft enkele aanvullingen op dat artikel:
“Mijn vader had drie kinderen toen hij met mijn moeder trouwde. Later kregen zij er nog vijf kinderen bij, zodat zij met acht kinderen in het huis hebben gewoond.”

“De naam die opa en oma, Jan en Ella Kolff-van der Giessen (CBCD XVIv), aan dat huis gaven, ‘Duin en Dennen’, had betrekking op het natuurgebied waarin het huis lag: een proefaanplant van Staatsbosbeheer van dennen in de duinen. De proef bleek geslaagd: de Corsicaanse dennen sloegen aan en werden in heel veel duinterreinen aangeplant… Men denkt daar nu geheel anders over, graag had men die dennen nooit in de duinen zien verschijnen. Zij onttrekken nu al jaren veel te veel water aan de duinen en moeten eigenlijk allemaal gerooid worden. Daar is veel protest tegen want de dennen ogen schitterend in de duinen.

De dennen en de duinen bepaalden de keuze voor Wassenaar van opa en oma: opa wilde op de Veluwe tussen de dennen gaan wonen, oma in de duinen aan zee (mogelijk was dit andersom!): laat Staatsbosbeheer nu juist begin twintiger jaren haar proef-dennenbos willen verkopen! De keuze was snel gemaakt, want hier woonden ze beiden best; dat hiermee de naam ‘Duin en Dennen’ voor het huis vanzelf ontstond mag wel duidelijk zijn.”

Zie ook: Biografieën: 1939-1950: Inleiding en Biografieën: 1939-1950: J.M. Kolff (5)

Voorts merkt Marius nog iets op over Warmond. “Opa en oma werden tijdens de bezetting gelast het huis te ontruimen (zie ook Biografieën: 1939-1950: Inleiding, en verder). Zij hebben onder meer op een woonboot te Warmond gewoond. Deze woonboot lag aangemeerd achteraan een groot grasveld bij één van de grotere Warmondse huizen. Daar werkte Sara Witte als huishoudster. Sara kwam uit Hansweert (Zeeland). Oma en Sara konden het goed met elkaar vinden en toen oma en opa ‘Duin en Dennen’ na de bevrijding weer konden betrekken reisde Sara mee. Zij ging het huishouden op ‘Duin en Dennen’ bestieren. De acht kinderen van ‘Duin en Dennen’ hebben allemaal goede herinneringen aan Sara: de meesten van hen kregen van haar de fles. Ik heb veel vakanties mogen doorbrengen in het kleine huisje met de waterpomp en de WC buiten in Hansweert, als Sara weer eens naar huis ging voor vakantie, en waar haar vader sluiswachter was. De treinreis naar Zeeland was altijd al een avontuur; maar helemaal spannend werd het vanaf Goes (spreek uit: Hoes): daarvandaan moest je met een oude rammelkast van een bus over de klinkerweggetjes naar Hansweert.”

Links, de huidige, gerestaureerde (2005) villa, helaas sinds ongeveer 1985 hernaamd tot Nijenhorst; wie het huis deze naam gaf had natuurlijk geen idee van de historie van de naam Duin en Dennen.

“Jaren later werd ‘Duin en Dennen’ verkocht en verhuisde oma naar de chauffeurswoning. Sara ging mee, maar dat bleek geen succes. In die kleine woning zaten de twee te dicht op elkaar en Sara vertrok (Ik herinner me de tranen nog [Marius, ed.]). Vaak heb ik Sara nog opgezocht bij haar volgende werkgevers”.

Vermeldenswaard is dat in de villa ‘Duin en Dennen’ geregeld Kolffen-vergaderingen zijn gehouden.

Redactie De Colve: Nienke Kolff en Mariëtte Kolff-Reinders.
Dit artikel met de volgende pagina’s aan de site toegevoegd
door Marius Kolff [red. web], (CBCD XVIIw4).

Eerst een anecdote over Tineke Kolff-Sutherland (CBCD XVIIw) en het huis ‘Duin en Dennen’.
Uit Wassenaar in de Tweede Wereldoorlog (zie de bronnen op volgende pagina van De Colve II).

“Ook mevrouw C.C.W.F. Kolff-Sutherland werd eens wegens het niet schuilen tijdens luchtalarm door de hulppolitie opgepakt. Ze brachten haar naar de kazerne (het huis ‘Duin en Dennen’) aan de Koekoekslaan, notabene het huis van haar toekomstige schoonouders en moest daar aardappels schillen voor de agenten” (de foto van Tineke, links, dateert uit 1947). Ze wist toen natuurlijk nog niet dat ze hier later zelf zou komen te wonen. Ze trouwde met Herman, in de bezettingsjaren verjaagd uit dit mooie huis. Nadat ze met Herman trouwde voedde ze niet alleen de drie kinderen uit Herman’s eerdere huwelijk op, maar ook haar eigen vijf kinderen, die daar allemaal zijn geboren.

Het artikel dat verscheen in De Colve II was gebaseerd op een publicatie (6 juni 1996) in ‘Groot Wassenaar’, een lokale advertentiekrant. Hierna volgt die publicatie zoals opgetekend door Deka Wielinga naar een interview met Tineke Kolff-Sutherland. Deze publicatie werd niet opgenomen in De Colve, maar gaf wel het idee voor die pagina in ons bulletin. Op deze site is het dus wel opgenomen.

Tineke Kolff-Sutherland kijkt peinzend in de vijver van het vroegere huis van haar schoonvader, waarin zij zelf ook vele jaren heeft gewoond. “Volgens mij”, zegt ze, “liggen er op de bodem van deze vijver nog een heleboel Dinky Toys van mijn kinderen. “De vooroorlogse villa achter haar is mooi, maar het duinlandschap er omheen is adembenemend. Zo zag heel Wassenaar er vroeger uit. Villa Nijenhorst aan de Koekoekslaan staat al geruime tijd te koop en omdat het huis niet bewoond is, vond de heer Carel van der Schalk Kamberg van het makelaarskantoor Schouwenhaghe het geen bezwaar ons in dit kapitale pand rond te leiden. Het is altijd leuk om te zien welke opvattingen de vooroorlogse (het huis is in 1925 gebouwd) ‘rijken’ hadden over het bouwen van een eigen villa.
De entree is al direct indrukwekkend. Een grote hal met open haard en een brede ‘luxe’ trap naar de bovenverdieping. Vanuit de hal kijk je in de woonkamer, met daarnaast, in elkaar overlopend, de herenkamer, de eetkamer en de serre. Alles met een weids uitzicht op een tuin op welks schoonheid wij graag straks terugkomen.
Een keuken waarin de kok van een weeshuis zich royaal zou kunnen bewegen en allerlei andere kleinere dienstvertrekken completeren de benedenverdieping. Op de eerste verdieping en de zolderverdieping van hetzelfde laken een pak. Véél slaapkamers, drie badkamers, douches, kleedkamers, kortom een ‘bak’ van een huis.

Kolff

Gegevens over de oorsprong van het huis zijn niet moeilijk te krijgen, omdat de zoon van de eerste eigenaar nog in Wassenaar woont. Herman Kolff (CBCD XVIIw – Erelid Familievereniging [Ed.]): “Mijn vader was een Rotterdammer en had een Rijnrederij onder de naam ‘Helvetia’. Toen hij veertig jaar was verkocht hij de zaak aan een Franse groep en sindsdien heeft hij nooit meer gewerkt.” Dit verhaal bevestigt de stelling dat met name Wassenaar-Zuid voor een groot deel ontstaan is door vermogende Rotterdammers, die vanaf het begin van de twintigste eeuw het Wassenaarse duinlandschap prefereerden boven de ‘kale’ Rotterdamse villawijken Hillegersberg en Kralingen.

Tuin

Hermans vader, Jan Kolff, had zijn schaapjes dus op het droge en kocht in 1925 in Wassenaar aan de Koekoekslaan een stuk grond van naar schatting tienduizend vierkante meter. “Onze tuin,” gaat Herman verder, “liep toen van de Schouwweg tot aan de Konijnenlaan. Aan de kant van de Schouwweg liet mijn vader een tennisbaan aanleggen en verder waren er een eendenvijver, konijnenhokken, een moestuin en al dat soort leuke dingen.” Overigens is de grond om het huis, door verkoop van delen ervan, nu wat kleiner, maar toch nog altijd zesduizend vierkante meter.

Duin

“Hermans vader,” neemt zijn vrouw Tineke Kolff-Sutherland het verhaal over, “noemde het huis Duin en Dennen. Jammer dat ze de naam veranderd hebben, want kijk maar, het grootste deel van de tuin bestaat uit duinen en dennen.”
Je kunt, behalve direct achter het terras, waar een gazon en een vijver zijn aangelegd, eigenlijk niet van een tuin spreken. Het is een schitterend stuk oud duin, dat op en neer golft en waarin wilde bomen en struiken vrij spel hebben.
Tineke en Herman hebben in dit huis vijf kinderen gekregen “en daarbij”, zegt Tineke, “heb ik drie kinderen uit een vorig huwelijk van Herman opgevoed”. “Het was een paradijs,” verzucht zij, “en een romantischer speelomgeving voor de kinderen kun je je niet voorstellen. Als het etenstijd was, luidde ik een grote bel die buiten aan de zijkant van het huis zat, om de kinderen binnen te krijgen.”

Oorlog

Tijdens de oorlog werd het huis gevorderd. Eerst door de Grüne Polizei en daarna door de Nederlandse NSB-ers. De familie Kolff week toen uit naar, onder meer, Warmond. In het boek Wassenaar in de Tweede Wereldoorlog staat dit huis, met foto, op bladzijde 270 genoemd. Veel Wassenaarders zijn hier verhoord en behoorlijk afgetuigd. De laatste jaren is de villa verhuurd aan buitenlanders. Janine Poot, die met man en drie kinderen nu op de Konijnenlaan woont in de voormalige portierswoning van Duin en Dennen, vertelt: “De laatste huurders waren Amerikanen, die veel beesten hielden. Toen ik een keer een konijn van ze terugbracht, dat in mijn tuin rondhopste, hoorde ik in de woonkamer ineens een knorrend geluid achter mij. Dat kwam van een hangbuikzwijntje dat daar vrolijk als huisdier rondliep. Het is te hopen dat de nieuwe eigenaar gevoel voor het oude duinlandschap heeft, want iemand die hier ook maar een struik rooit of een boom kapt, hoort in de gevangenis.”

Bronnen: Sprekend Wassenaar, Uitgave ‘De Nieuwe Haagsche’, 2002, Ed. R. van Lit, Red. C.D. Eisma, E.M.Ch.M. Janson, R. van Lit, drs. D. den Ouden (ISBN 90-77032-27-4) Wassenaar in de Tweede Wereldoorlog, Uitgave Stichting Wassenaar ’40 – ’45, 1995, Red. F.R. Hazenberg, A.N.W. Kenens, R. van Lit (ISBN 90-802362-1-7)