Article (1) taken from De Colve XIV – 2009: La Quérette
A distant cousin in the distant South, by Oscar Endtz (CBCD XVIx2-zn)
Oscar Endtz and his wife Ingrid and their two children moved to the South of France in 2003. They bought an old farm house, located at the foot of the mighty Pyrenees, the house dating back to at least 1721, and reconstructed the rather neglected main building with skilled, local craftsmen and using authentic material. At their place La Querette, they now also offer accommodation. Oscar and Ingrid love their decision to move here and thoroughly enjoy the tranquil life which does not only involve cutting wood and other hard physical labour but also includes a quiet lunch, outside in the winter sunshine, watching the deer that squatter around their estate.
(This text comes from the English Summary in De Colve XIV – below is the article in full in Dutch. Translation to follow.)
Een verre neef in het Zuiden
Oscar Endtz is de zoon van Johan Jacob Endtz en Wilhelmina Johanna Kolff. Hij heeft samen met zijn vrouw Ingrid en kinderen Suzanne en Norbert besloten om het Hollandse stadsleven te verruilen voor een boerenbestaan aan de voet van de Franse Pyreneëen [Red. De Colve].
Medio april 2002 hebben wij besloten ons leven bewust anders in te richten en de dingen te gaan doen die dicht bij ons hart liggen. Voor Ingrid betekende dat meer ‘met mensen om zich heen’ en ‘het gezellig maken’, voor mij vooral ‘buiten’ en ‘met beesten’. We hebben onze wensen gecombineerd door te besluiten om een boerderij te gaan zoeken op het franse platteland waar we een boerenbestaan kunnen combineren met chambres d’hotes.
Inmiddels wonen we bijna zes jaar in Frankrijk, waarvan drie jaar op onze eigen boerderij “La Quérette” aan de voet van de Franse Pyreneeën (Plantaurel-gebergte) in het dunbevolkte en mooie departement de Ariège. Ons dorp Le Mas d’Azil is groot genoeg om alle faciliteiten te bieden maar klein genoeg om ‘dorps’ te blijven.
Buiten het dorp, aan het eind van een doodlopende weg midden in de natuur op een landgoed van 40 ha., staat onze boerderij waarvan de historie teruggaat tot vóór 1721. Toen wij het in de herfst van 2003 kochten was het nog bewoond, maar naar onze maatstaven was het toen eigenlijk onbewoonbaar. Daarom hebben wij tot na de verbouwing iets gehuurd om tijdelijk in te wonen.
Wij zijn direct begonnen met het verzamelen en afvoeren van het afval dat gedurende 40 jaar overal om de boerderij gedumpt was. Op de ergste plaatsen hebben we kubieke meter voor kubieke meter met de hand gescheiden. Uiteindelijk moesten er 7 vrachtwagens komen om alles af te voeren. Vervolgens hebben we de schuren opgeknapt, terwijl we inmiddels ook de bouwplannen voor het hoofdgebouw maakten om de bouwvergunning aan te vragen.De verbouwing van het hoofdgebouw heeft zo’n 15 maanden geduurd en is gedaan met lokale ambachtslieden, volgens de tradities van weleer en met gebruikmaking van authentieke en rustieke bouwmaterialen. In de voormalige stallen hebben we vier grote gezellige kamers ingericht die we als chambres d’hôtes verhuren. Vooral bedoeld voor mensen die houden van rust, ruimte en natuur.
Nadat het ruwe renovatiewerk gedaan was, zijn we eindelijk in onze boerderij getrokken. Wij hebben veel tijd besteed aan de resterende afwerkingen en details, en ook die zijn inmiddels klaar. Zowel het ‘boerenbestaan’ als ‘chambres d’hôtes’ is ondertussen rustigaan begonnen. We hebben een kudde schapen rondlopen, en er zijn reeds de nodige gasten geweest.Het is hier op het Franse platteland optima forma met de kleine boertjes die met de alpinopet op hun hoofd op hun trekkertje rondtuffen. Hier zijn ze niet druk, hier is geen haast en van files hebben ze nog amper gehoord.
Onze bewuste keuze voor een ander bestaan is goed uitgepakt. Wij hebben gevonden waar we naar op zoek waren. Ieder dag genieten wij van de rust, de ruimte en de natuur. Het leven is puurder, eerlijker en dichter bij de natuur en de seizoenen. We genieten van de contacten met mensen die anders nooit in ons netwerk zouden voorkomen en van de dingen die we anders nooit zouden doen. Het is lekker om gewoon eens een ploeg achter de trekker te hangen en een stuk land te ploegen, het is ook lekker om gewoon eens een stukje bos om te zagen om haardhout te maken en zo is het ook lekker om gewoon eens met een lasapparaat twee stukken hekwerk aan elkaar te lassen. Wij genieten niet alleen van zwaar werk zoals juist genoemd, maar kunnen ook genieten van andere dingen die ons nieuwe leven met zich meebrengt. Zo kunnen wij genieten van het ’s-winters buiten kunnen lunchen in het zonnetje, de reetjes die zich dagelijks om de boerderij ophouden, de kerkuilen die in de schuur broeden en de eindeloze hoeveelheid sterren die ’s-avonds te zien zijn…
…het zijn maar een paar voorbeelden ter indicatie. Het is hier dermate anders dat het niet in een paar woorden te omschrijven is.
>Alhoewel onze website (www.LaQuerette.fr), mede door de vele foto’s, een nog wat betere indruk geeft moet je het geproefd hebben om het te begrijpen. Nogmaals, wij genieten er ieder dag van, en bieden onze gasten de mogelijkheid ervan mee te genieten.
Oscar Endtz, La Quérette