Ds. Wouter Kolff's vrouw, Petronella van Duren, evenals haar
man van origine uit Nijmegen, bezocht haar twee oudste zoons,
bijvoorbeeld om getuige te zijn bij de doop van haar kleinkinderen,
per zeilschip. De oudste was predikant te Brandwijk in de
Alblasserwaard, de ander in Nieuw-Beijerland. Ook al voer
de familie niet meer zelf, Maassluis bleef voor hen nog lang
een thuis en de aktiviteit op de rivieren bleef de basis voor
hun bestaan. Later nam Rotterdam de plaats van Maassluis in,
terwijl ook vanuit Middelharnis een sterke band met de rivieren,
of althans met de riviermonden, bleef bestaan.
|
|
 |
|
Deze laatste familie ontleende de naam weer van de familie
Jamin (een zekere Benjamin Jamin in de 17e eeuw; spreek de
naam op zijn Frans/Waals uit!). Wie de geschiedenis van deze
namen nagaat, beweegt zich langs de Maas en de Rijn en komt
plaatsnamen als Arnhem, Venlo, Roermond, Maastricht, en tenslotte
Luik tegen. Deze mensen waren goed bekend van Dordrecht tot
Luik en van Kleef tot Maassluis. Van de dorpen achter de rivierdijken
wisten ze niets, tenzij hier of daar, door een meestal kort
verblijf als predikant.
|
Men moet zich, denk ik, voorstellen dat het zakelijk verkeer
en de kennissenkring zich nauwelijks uitstrekte tot de dorpen
of stadjes tenzij daar een haven was. Het is opvallend dat
de naam Benjamin, die in mijn 'staak' nogal eens voorkomt,
afkomstig is van de familie Rouffaer,
ook al een echte rivierenfamilie.
|
|
|
|
Het waren geen Hollanders, geen Utrechters en geen Geldersen,
maar mensen van de rivier. Zij voelden zich in de eerste plaats
thuis niet te land of ter zee, maar in de drukte langs de
steigers, havens en kades en bij de dynamiek die daar eeuwenlang
werd geboren. Dirk Kolff
|
| Boven:
Grote Kerk van Maassluis |
|
|
Onder: Geertruidenberg, 16e eeuw |
|
|
