marius 5.1 marokko: dag 1: den haag - schiphol - casablanca - rabat (casablanca - rabat: 120 km)

< vorige volgende > Kaart Dag 1 Terminus, Rabat Terminus, Rabat Ik reis met een goede vriendin: Fiona. We gaan per tram en trein naar Schiphol. Lotte heb ik daags tevoren op het Haags Dierencentrum in het pension achtergelaten. Ze zal er goed verzorgd worden, mag met collega's mee het bos in, en zal bij een collega de meeste avonden mee naar haar huis gaan. Bij de incheckbalie ontmoeten we Roel en Jannie uit Drenthe. Even later voegt Ineke zich bij ons. Ineke komt, net als wij, uit Den Haag, maar oorspronkelijk uit Friesland, dat is leuk, want ook twee van de andere reisgenoten komen uit Friesland. Een vertegenwoordiger van het reisbureau, Inti Reizen, overhandigt ons onze tickets en geeft ons wat reisadviezen. Nadat wij ingecheckt zijn maken we kennis met de andere reisgenoten: Martha en haar dochter Linda, de andere reisgenoten uit Friesland, en met Gerard en Jetske uit Vleuten. In de vertrekhal nemen Fiona en ik wat koffie, thee en broodjes, dan lopen wij - eerder heb ik nog even wat belastingvrije sigaretten gekocht - naar de lounge waar we verwacht worden voor de vlucht per Royal Air Maroc naar Casablanca. Er is daags tevoren een bom uit de Tweede Wereldoorlog gevonden onder één van de start- en landingsbanen, waardoor er al 24 uur lang flink wat vertraging is bij de vluchten op Schiphol. Toch zal onze vlucht met slechts 30 minuten vertraging vertrekken. Voordien wachten wij in de lounge die helemaal is volgepropt met stretchers van het Rode Kruis, waardoor het geheel net een rampgebied lijkt. Dat moet nog van de avond ervoor zijn, hoewel de dekens op de stretchers ongebruikt lijken, vanwege al die vertragingen toen. Om ons heen wachten zakenmensen, toeristen en Marokkanen die op familiebezoek gaan. Eén van hen is een opvallend mooie, donkere man (Fiona's woorden) die vlakbij ons komt zitten. Hij pakt uit met alle moderne apparatuur die men tegenwoordig zoal bij zich kan hebben: om te beginnen wordt een laptop neergezet en geopend, maar daar wordt verder niet in gekeken, en zo gaat het verder. Eenmaal in het vliegtuig blijkt hij naast Fiona te zitten - slechts het gangpad scheidt hen - en eet hij niets, het is tenslotte Ramadan, en leest de hele vliegreis in een mooi gebonden exemplaar van de Koran. Ik zit naast Fiona. Aan de andere kant zit naast mij een vriendelijke dame uit Rotterdam die haar familie in Meknès gaat opzoeken. We spreken wat, met moeite in het Nederlands en met iets meer gemak in het Frans. Zij geeft mij al het voor haar bestemde eten, en later ook water, dat zij voor mij bestelt, wat zij zelf niet neemt vanwege de Ramadan. Zo heb ik steeds een dubbele portie, wat goed uitkomt, want een gedeelte van het eten vind ik niet erg lekker en ik vind vliegtuigeten en -drinken altijd al te weinig. Op het vliegveld van Casablanca wensen we elkaar een goede reis en een prettig verblijf in Marokko! Op vliegveld staat onze reisbegeleider Lahcen op ons te wachten. We worden vriendelijk door hem begroet. Daarna halen we allemaal geld uit de daar aanwezige automaten. Ik rook een paar sigaretten, want dat had ik al urenlang niet meer kunnen doen. Linda en Martha zien mij roken en doen gelijk hetzelfde. Ook Jetske steekt er dan maar eentje op. We lopen over het terrein naar het wachtende busje dat ons vervoermiddel zal zijn voor de hele reis. Daar ontmoeten we ook onze chauffeur: Moustapha. Hij zal bij ons blijven tot aan Marrakech en is gedurende die hele reis bijzonder prettig gezelschap, voorkomend, grappig en hij weet vooral goed in te spelen op de verschillende situaties die zich tijdens onze rondreis op allerlei gebied voordoen. Gedurende de hele reis wordt keurig van plaats verwisseld, zodat iedereen wel eens op de betere en de slechtere plaatsen in de bus zit. Ik vind het busje echt te klein voor deze reis, dat constateer ik pas na een paar dagen, maar anderen hebben daar minder moeite mee. Terwijl de bagage op het dak wordt opgeladen zitten we in een kring in het gras en maken we nader kennis met elkaar. Het is fijn dat de groep zo klein is. Ik maak voor het eerst een groepsreis mee sinds de tijd dat ik in de reiswereld werkte en dat is al meer dan twintig jaar geleden! We zijn met negen personen in totaal. Dat blijkt een prima grootte te zijn gedurende de hele reis. Als we vertrekken is het nog licht. We doen onze eerste indrukken op van Marokko. Alleen Jetske en Martha zijn eerder in Marokko geweest. Allebei jaren geleden. Zodra het donker wordt, rond zes uur, stoppen we bij een modern wegrestaurant. Hier beginnen de Marokkanen te eten. Ze nemen snel een hardgekookt ei en harira, de goed gevulde soep, om hun knorrende magen te vullen, nadat ze de hele dag gevast hebben vanwege de Ramadan. Dat het Ramadan is maakt de reis voor ons heel bijzonder. Soms moet Lahcen echt op zoek naar een goede plek om te eten, vaak werd er door ons onderweg gepicknickt. De gesprekken met al die mensen die je onderweg ontmoet hebben meestal een filosofisch karakter, omdat ze al gauw over de Ramadan gaan. In Rabat logeren we in hotel Terminus. Direct nabij de medina en naast het station gelegen aan de Avenue Mohammed V. Het is een groot wat verouderd hotel, maar voldoet aan onze verwachtingen. Nadat we allemaal even op onze kamers zijn geweest vertrekken we per bus naar een door Lahcen gekozen restaurant, dat vlakbij het hotel gelegen is. We dineren er goed, maar in dit soort door de reisleider gekozen restaurants is het moeilijk echt iets van de lokale sfeer te proeven. Doordat je er begeleid naartoe gaat weet je vaak ook niet eens de naam van het restaurant en dat is hier het geval: jammer, maar ik weet de naam niet meer. Het is wel een goed restaurant. Fiona en ik nemen als enigen een fles wijn, dat kan hier nog. Na het diner willen wij terug naar het hotel gaan lopen. Iedereen besluit daartoe, maar Fiona en ik nemen een enorme detour. We lopen de Avenue Mohammed af, komen in de medina en de soukh en we genieten van de van de warme avond en van de pantoffelparade die daar nadat de zon is ongegegaan op gang is gekomen. We zien vooral veel mannen, maar zeker ook veel moderne, gesluierde en ongesluierde vrouwen. Voor ons zijn dit soort indrukken nu nog nieuw. Al binnen enkele dagen worden ze vertrouwd. Mooie winkels, terrasjes die vol zitten, stalletjes, enfin, het was een prachtige mooie eerste avond. Fiona en ik zijn blij dat we deze lange avondwandeling hebben gemaakt. < vorige volgende >