marokko: dag 5 (2): fès
| < vorige | volgende > |
 Kaart Dag 3, 4, 5, 6  Bou Inania Medersa  Minaret in de Kasbah  Soukh in Fès |
Na een kort gesprekje met de eigenaar vinden we een goede oplossing.
Ik geniet van het goede eten en bestel een heel menu, terwijl anderen
het wat simpeler houden. De wandeling gaat daarna verder door de
kasbah.  Met
zoveel indrukken weet ik nauwelijks nog wat we voor en wat we na
de lunch hebben gezien. We bezoeken de leerlooierijen, een vreselijke
lucht komt ons daar tegemoet, maar opnieuw is dit interessant om
te zien. In de winkel koop ik sandalen die ik de verdere reis intensief
zal gebruiken. Fiona onderhandelt over schoentjes - of was het een
tas? - totdat we echt weg moeten en krijgt dus een veel betere prijs
dan ik: zo leer ik hoe het moet. We komen bij een karavanserai waar
stoffen worden geweven en te koop zijn. Later komen we bij een andere, een mooi
gerestaureerde, karavanserai waarin nu een museum is gevestigd. Alleen
Fiona, Ineke en ik gaan naar binnen. Ik ga direct naar het dak en
hoor daar het prachtige geluid van de oproep tot gebed schallen
over de medina van Fès. Een geluid waar ik inmiddels aan gewend
ben geraakt en wat ik bepaald zeer prettig vind. Door
het enthousiasme van Rashid lopen we anderhalf uur te laat naar
de plek waar de bus met Moustapha en Lahcen op ons staat te wachten.
Eenmaal terug bij het hotel moeten we helaas afscheid nemen van
de geweldige want zo belezen gids Rashid.
Mijn wijn moet op: ik stel voor dit op het dakterras van het hotel te doen. Daar komen we allemaal samen, ook Lahcen, en met nog wat frisdrank zitten we daar na te genieten van een dag vol indrukken. De wijn gaat gelukkig op zodat ik die niet verder hoef mee te sjouwen. Fiona is erg moe en wil liever in het hotel blijven. Ik ga met Linda, Martha en Ineke in de Ville Nouvelle op zoek naar een leuk restaurant, nadat ik eerst in de hotelbar een biertje heb gedronken. Onderweg stappen we een winkel, waar moderne geurtjes worden verkocht, binnen. De drie verkoopsters hebben het ongelofelijk naar hun zin met ons bezoek en wij met hun. Er wordt veel gelachen en gepraat en we blijven er lang hangen. Dan zetten we onze zoektocht voort en we bedenken bijna ergens binnen te gaan tot een jongeman ons vraagt of wij een goed restaurant zoeken. Hij brengt ons naar restaurant Chamonix - een eenvoudig restaurant met een ongelofelijk grappige eigenaar. Eenmaal thuis zie ik dit restaurant in de reisgids staan met dezelfde omschrijving. We wilden de jongeman nog iets aanbieden maar dat weigert hij: hij bracht ons daar gewoon omdat hij dat voor ons leuk vond. We hebben daar heel goed gegeten. Een keurige heer met een Frans aandoend uiterlijk, die aan het tafeltje naast ons zit, geeft ons nog wat tips en adviezen. Eenmaal terug in het hotel gaan we weer naar de bar-discotheek waar Linda en Ineke ongelofelijk veel plezier hebben met een waterpijp. Ik drink er weer twee biertjes. Hier vraagt een dame uit een Marokkaans gezelschap ons ten dans en Ineke en Linda maken van die uitnodiging gebruik. Ik onderhoud mij met Martha wat steeds heel prettig is. Een grappig besluit van deze dag in Fès. |
| < vorige | volgende > |