marius 5.1 marokko: dag 10: gorges du dadès

< vorige volgende > Kaart Dag 9, 10 Vol goede moed vertrekken wij Hoog in de bergen Moustapha en Marius Het hotel, rechts De weg voert verder de bergen in Vroeg op. Ik ga wat eerder naar beneden om te kunnen roken en word in de hal enthousiast begroet door gids Moustapha, een van de muzikanten van de avond ervoor. Ik spreek lang met hem tot Fiona ook naar beneden komt. Dan genieten we op het terras, aan de rivier, overdekt door wijnranken, van een prima ontbijt, waar de versgemaakte ommeletten waar gids Moustapha en Raoul mee blijven aankomen. Dan gaan we op stap. Lahcen heeft een rugzak met onze lunch, gids Moustapha verschijnt met een rugzak en blijkt, tot aangename verassing van de dames in onze groep, en ook wel een beetje van mij, onze gids voor die dag te zijn. Een ongelofelijk lange wandeling volgt, met heel veel rotsen, keien, stenen in het lager gelegen gedeelte, en stenen en keien op de hogere delen. We klimmen uiteindelijk tot wel 2400 meter (vanaf ongeveer 1600). Dan daalt het weer en komen we aan bij wat grotten waar Bedoeïenen wonen. Een meisje serveert ons thee, en Lahcen maakt de lunch klaar. Gids Moustapha toont ons de grot en als ik, nadat de anderen zijn vertrokken, alleen met hem in één van de grotten ben doet hij mij een verrassende mededeling! We slapen wat, zonnen wat en drinken nog meer thee. Op de terugweg struikelt Fiona en dat gebeurt daarna nog eens. Ze zal de hele reis last van haar enkel blijven houden. Vanaf een piek, maar direct langs de Gorge, zien we honderden meters diep ons hotel liggen. We roepen en schreeuwen om aandacht vanuit het hotel. Raoul zien we staan en zwaaien, maar Martha, die die dag in het dal is gebleven, zien we niet. Later blijkt ze ons wel gezien te hebben, maar vond het gezicht ons daar hoog boven op die berg, vlak langs de afgrond, zo eng, dat ze gauw weer het hotel is binnengegaan. We klauteren (in omgekeerde verticale richting) verder omlaag, en de meesten van ons beginnen schoon genoeg te krijgen van de wandeling. Eenmaal beneden moesten we eerst nog allemaal de rivier over geholpen worden. Veel keien en een flinke stroom maakt dat voor enkelen best moeilijk. Ik help, samen met gids Moustapha, de mensen de rivier over. Ik kan dat doen omdat ik door mijn schoenen geen last heb van de keien. Op het terras van het hotel drinken we thee en koffie. Om half zeven (een half uur na zonsondergang: iedereen eet weer) meld ik me beneden bij gids Moustapha. Men zit nog aan tafel en ik mag pakken wat ik wil. We brengen gezamenlijk enkele prettige uren door. Het diner, dat misschien nog wel beter was dan de dag ervoor, wordt behoorlijk verstoord door een voorstel van Lahcen om van Essaouira per bus naar Casablanca te reizen in plaats van per trein via Marrakech. Die treinreis had ik me nu juist zo op verheugd, en die bus - te klein naar mijn idee - ik was zo blij daar dan eindelijk vanaf te zijn. We besluiten nog niets, maar de discussie was zo verhit dat niemand nog veel wil eten en het meeste van de prachtige, biologische maaltijd terug gaat naar de keuken. Met een klein groepje blijven we achter en genieten opnieuw van gezellig samenzijn met beide Moustapha's, Raoul, Lahcen, de hoteleigenaar, en een neef van Raoul. Rond twaalf uur bekijken Linda, de beide Moustapha's en ik de volle maan op het dak van het hotel. Dan gaan we, op voorstel van gids Moustapha, een nachtelijke wandeling maken over de weg, door de Gorge, onder de schitterend schijnende volle maan. Later geniet ik nog met gids Moustapha op het dak van het hotel van de volle maan. < vorige volgende >