 Ik
heb die nacht heel goed geslapen. Ik doe tegen de ochtend,
gewekt door de oproepen vanaf de minaret, een lange yoga oefening
en heb tijdens die oefening een bijzondere ervaring, die ik
nog nooit eerder in mijn leven heb meegemaakt...
Daarbij
kwam een gevoel van vrij zijn. Ik had het gevoel dicht bij Allah te zijn. Ik vraag me af of ik zoiets
nog ooit zal meemaken. Het geeft me een goede start, deze
dag, in een bijzondere stad, maar ook voor de rest van mijn leven.
De meesten van ons maken een stadswandeling onder begeleiding
van een gids. Aanvankelijk was deze gids heel geïnteresseerd,
vooral wanneer het om culturele aspecten ging. In het Bahia
paleis zie ik katten vrolijk achter het personeel aanlopen
en hoor ik de reden ervan omdat de gids me vertelt over het
verhaal van moslims en katten. Katten hebben het hier dus
niet slecht!
Later, in de Kasbah, loopt de gids eigenlijk steeds veel
te snel voor ons.  Eenmaal
bij het hotel, ik was even sigaretten kopen, was hij verdwenen
voordat ik hem gedag kon zeggen.
Hij bleek niet echt geìnteresseerd in ons.
We drinken eerst koffie en jus d'orange op het terrasje van
het hotel. Daarna gaan Martha, Linda, Ineke, Fiona en ik naar
het Café du Thé, waar we op de eerste etage,
met schitterend uitzicht over het plein (Place Jema'a el Fna), lunchen. Anekdote:
de jongen aan het tafeltje naast dat van Fiona en mij is een
Italiaan, begroet ons vriendelijk, maar is er met een vriendin
die hij kennelijk zeer bewondert. In zijn enthousiasme gooit
hij per ongeluk de inhoud van een heel glas over haar heen.
We geven onze servetten om haar weer schoon en droog te krijgen.
We kijken vanaf dit terras onze ogen uit naar wat er zich
op het plein allemaal afspeelt. Wat er loopt, wat er rondscheurt
op brommertjes, dwars door alles heen. Het is een fantastisch
schouwspel.
|
Le Jardin Majorelle, Marrakech
(zie: volgende dag)
|
