marokko: dag 12 (2): marrakech
| < vorige | volgende > | |
 Kaart Dag 11, 12  In de Jardin Majorelle, het woonhuis dat nu een museum is  Place Jema`a el Fna: de avond valt: men mag gaan eten!  Place Jema'a el Fna: wij eten hier met z'n vijven |
In de middag gaan Fiona en ik per koets naar de Jardin Majorelle.
We spreken een goede prijs af, waarvoor de koetsier ons naar de
Jardin brengt, daar op ons zal wachten en op de terugweg ons een
rondrit door de oude stad zal geven. Dat blijkt bij terugkomst een
beetje tegen te vallen,  maar
dat komt mogelijk omdat we ook een aanrijding krijgen. Eén
van de balken drukt zich diep in een auto die plotseling van naast
ons voor ons rechtsaf probeert te slaan. Onze verbazing, en niet
in de laatste plaats die van de koetsier, is groot als uit deze
personenauto twee agenten in uniform stappen! Een hoop gedoe en
een hoop gepraat, boos kijken, maar uiteindelijk lachend uiteen.
Wat er besproken is, we weten het niet. De rit heen en terug voert
door ongelofelijk druk verkeer en het is een wonder dat het maar
bij één incident blijft. Een oude man op een fiets
probeert ons links in te halen - op een weg met zeker drie banen
in één richting - als wij zelf met de koets ook naar
links gaan: hij valt bijna, maar weet zich al balancerend toch rechtop
te houden...  De
Jardin is een schitterende ervaring: de tuin is prachtig, de flora,
vooral veel cactussen, palmen, bougainville, en vooral heel veel
katten! Het blauwe van het huis, de witte paden en muurtjes, gecombineerd
met de prachtige flora maakt een bezoek aan deze tuin tot een bijzonderheid.
Eenmaal terug in de medina, hebben we dus even wat gedoe met de koetsier. We krijgen weer wat van de prijs af en stappen uit. Dan lopen we toevallig zowat recht in de armen van Martha, Linda en Ineke. We rusten allemaal even en in de avond gaan we eten op het plein. Alweer zo'n bijzondere ervaring. Roepende restaurateurs die je aandacht en je klandizie willen. Het doet me denken aan Mexico: Plaza Garibaldi. Het eten is eigenlijk helemaal niet lekker (te toeristisch?)! Hierna slenteren we wat over het plein en besluiten Fiona en ik de Soukh in te gaan. Het is er gezellig druk en we verdwalen een beetje. Fiona onderhandelt lang (en heel goed) over theeglazen met zilverbeslag. Eenmaal weer uit de Soukh komen we bij een Berber met zijn zalfjes, poedertjes en zeepjes op het plein. Hij vraagt ons bij hem te komen zitten en biedt ons thee aan. Dat doen we natuurlijk en we gaan met enkele kleine aankopen weg. Eén van de wonderzalfjes zou mij van mijn pigmentprobleem afhelpen... binnen drie dagen, niet dus! Pas laat zijn we terug bij het hotel waar we nog koffie nemen op het terras. Een dag is veel te kort voor Marrakech. Er is hier zoveel te zien en te doen. We moesten echt kiezen wat we gingen doen. Maar dit geldt eigenlijk voor de hele reis. Overal zou je wel langer willen blijven. |
|
| < vorige | volgende > | |