Grappig is dat het groene achterland van de stad vanuit mijn kamer heel goed te zien is. Kenmerk van de Vendée zijn de velden, weilanden, met veel bosschages er omheen en kleine bossen op de heuvels. Het soort gebied waar ik wel van houd. Zelfs vanuit mijn hotelkamer is dat goed herkenbaar. Op het plein zijn wat restaurants met terrassen en rijdt wat verkeer rustig rond. Alles bij elkaar een fijne plek met een vriendelijk uitzicht.

Lotte heeft het bij aankomst duidelijk naar haar zin. Ze is, net als ik, nieuwsgierig naar de kamer, en voelt zich als we de kamer binnengaan direct op haar gemak. Het is te merken dat ze onderhand goed gewend is geraakt aan reizen en verblijven in hotels.

Ik ga me douchen, geef Lotte eten en wil kort rusten. Ik val in slaap tot kwart voor twaalf! Direct Lotte maar even uitgelaten op een uitgestorven plein in een uitgestorven stad. Ik moest de nachtportier wel eerst even wakker maken om het hotel uit te kunnen! Buiten is er slechts een brommertje met twee ‘gassies’ er op dat ik met veel lawaai hoor aankomen en dat ik gedurende bijna mijn hele wandeling verder door de stad hoor rijden. Wat een rot dingen zijn dat toch!

De vriendelijke nachtportier laat ons weer binnen en is geïnteresseerd in Lotte: ook hij doet, net als de dame die ons hier ontving, heel aardig tegen haar. Na wat gelezen te hebben ga ik lapen. De rust binnen en buiten is heerlijk! Ik slaap dus goed. Ik word vroeg wakker, maar blijf liggen tot zowat negen uur.